Dziędzielewicz Antoni (1854–1935), adwokat, działacz społeczny, ur. 10 V we Lwowie. W zawodzie adwokackim pracował prawie przez pół wieku jako wybitny obrońca. Był współredaktorem tygodnika »Prawnik«, jedynego w swoim czasie pisma prawniczego na terenie b. zaboru austr. Rozliczne artykuły prawnicze, społeczne i narodowe umieszczał w »Przeglądzie Prawa i Administracji« i innych pismach krajowych i zagranicznych. W r. 1882 wydał rozprawę pt. Uszkodzenia osób na austr. kolejach żelaznych i studium w języku niemieckim o pismach ekonomisty Józefa Supińskiego. Wpisany w r. 1886 na listę adwokatów we Lwowie, został rychło wybrany na członka Wydziału Izby Adwokackiej, Rady dyscyplinarnej, a następnie przez szereg lat sprawował godność Prezydenta Rady Dyscyplinarnej Izby Adwokackiej we Lwowie.

Był jednym z założycieli powstałego w 1911 r. we Lwowie Związku Adwokatów Polskich, a następnie długoletnim prezesem tego Związku. Na tym stanowisku zorganizował I ogólny Zjazd Adwokatów Polskich we Lwowie w r. 1914 przy udziale i współpracy adwokatów ze wszystkich zaborów. Poczucie łączności stanowej i narodowej obudzone tym zjazdem sprawiło, że adwokatura polska zorganizowana i zjednoczona w Związku Adwokatów Polskich, objęła swą organizacją wszystkie ziemie polskie, a Związek, pozostający stale pod jego kierownictwem, urządził trzy dalsze zjazdy adwokatów polskich w Warszawie, Poznaniu i Toruniu. Był redaktorem założonego przez siebie organu Związku Adwokatów Polskich pt. »Czasopismo Adwokatów Polskich«. W r. 1925 został członkiem honorowym Związku.

Poza pracą w adwokaturze, od wczesnej młodości, bo od r. 1876 był czynny w Sokolstwie, gdzie przeszedł wszystkie szczeble organizacyjne, aż do prezesury Związku Sokolstwa Polskiego. W r. 1899 został mianowany członkiem honorowym Sokoła-Macierzy we Lwowie, w r. 1926 członkiem honorowym Związku Sokolego, a Związek Sokolstwa Polskiego Stanów Zjedn. Ameryki nadał mu odznakę legii honorowej Sokolstwa Polskiego w Ameryce. Z tej dziedziny ogłosił drukiem: Zadania sokolstwa polskiego, Credo sokolskie i i.

Pracował również w Towarzystwie pedagogicznym we Lwowie. Był autorem wielu artykułów z tego zakresu: O związku rodzicielskim, Wychowanie obywatelskie w szkole, Die Mittelschulreform in Oesterreich – Versuch einer prinzipiellen Lösung des Reformproblems. W rękopisie pozostawił trzytomowe dzieło pt. Księgi prawdziwej wiary. W r. 1925 odznaczony został komandorią orderu odrodzenia Polski. Zmarł we Lwowie 10 I 1935 r.

Red.